น้องพลอย ไม่เพียงต้องช่วยพ่อเป็นเสาหลักทำงานหาทุนจุนเจือครอบครัวอีกสามชีวิต
ส่วนพ่อของน้องพลอย ซึ่งเป็นเสาหลักของบ้าน แต่ก็ต้องฝืนทำงาน โดยปั้นอิฐแดงขายที่บ้าน
กว่าจะได้แต่ละก้อน ต้องใช้เวลาและผ่านหลายขั้นตอนในการปั้นดิน ก่อนเผาให้เป็นอิฐ
เพื่อแลกกับทุน เมื่อทุนไม่พอ พ่อก็ต้องรับจ้างทั่วไปด้วยอีกทาง
“(ถาม-พ่อปั้นอิฐ เหนื่อยไหม?) เหนื่อย ก็ต้องสู้ ได้บุตรสาวช่วย (ทุนแต่ละเดือน ถ้าอิฐไม่พอ?) รับจ้างข้างนอก ใครมีจ้าง
เราก็ไป บางคนก็จ้างไปก่อสร้าง นิดๆ หน่อยๆ เราก็ไปสองวันสามวัน” อุทัย ไชยสัตย์ พ่อของน้องพลอยยืนยันทำงานเหนื่อยแค่ไหนก็ต้องสู้
ขณะที่น้องพลอยเอง ทุกวันก่อนไปโรงเรียน ต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่ เพื่อหุงหาอาหาร และปั้นอิฐ ถึงเจ็ดโมง
ก่อนเตรียมตัวไปโรงเรียน หลังเลิกเรียนกลับบ้าน ก็มาปั้นอิฐต่อถึงค่ำ ส่วนวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ก็ไปรับจ้างขายไก่ทอดที่ตลาดนัดดอนเจดีย์
กว่าจะกลับถึงบ้านก็สองถึงสามทุ่ม ถ้าช่วงปิดเทอม ก็รับจ้างเป็นเด็กเสิร์พอาหารโต๊ะจีน กว่าจะกลับถึงบ้านก็ตีหนึ่งตีสอง
ไม่ว่าน้องพลอยจะทำงานหนักแค่ไหน เธอก็ไม่ท้อ อยากทำงานเพื่อให้ถึงฝั่งฝันมากกว่า
“(ถามทำงานหนักขนาดนี้ ท้อไหม?) ไม่ท้อ (ถาม-ได้กำลังใจจากไหน?) กำลังใจของพลอยคือ พ่อแม่ เห็นเขายิ้มได้ เราก็มีความสุข
มีกำลังใจจะสู้ต่อไป พลอยไม่เคยท้อ เราเอาเวลาที่เราท้อ
เริ่มทำงานนับหนึ่งดีกว่า อย่าไปเสียเวลา มาเสียเวลากับการทำงานดีกว่า แล้วเมื่อไหร่เราจะถึงฝั่งถึงฝัน ที่เราสร้างไว้กับพ่อกับแม่”
“อยากให้เรียนสูงๆ จะได้ไม่ลำบาก จะได้มีปัญญาเลี้ยงชีพต่อไป ไม่ต้องมาทำตรงนี้อีก เพราะมันเหนื่อย
กว่าจะได้อิฐแต่ละก้อน มันยาก อยากให้เขาเรียนพยาบาล เขาจะได้ดูแลพ่อแม่ ตายาย และช่วยเหลือสังคม” มาณี เปรมทอง แม่น้องพลอยไม่อยากเห็นลำบากกับการปั้นอิฐ
