ผันตัวมาทำส้มตำ

ความฝันที่เคยตั้งใจหมายมั่นไว้แต่วัยเล็ก จะมีสักกี่คนที่เติบโตมาแล้วได้เป็นอย่างที่ฝันไว้จริงๆ ถ้าเราถามคนรอบตัว เราจะพบว่าคนทำงานส่วนใหญ่

มักจะได้งานอย่างที่เคยฝันเอาไว้ บางคนตอนเล็กๆอยากเป็นตำรวจ

โตขึ้นมาข ายอาหารตามสั่ง บางคนตอนเล็ฏอยากเป็นผู้กำกับหนัง แต่ตอนนี้เป็นพนักงานธนาคาร

ซึ่งหลายคนหลงไปกับคำว่า “มีเกียรติ” ไปใช้แทนการ

มีหน้าตาในสังคม แต่จริงๆ แล้วไม่ว่าอาชีพอะไรก็ตาม

ล้วนมีเกียรติด้วยกันทั้งสิ้น แต่ต้องยอมรับว่าแต่ละอาชีพ

มีความแตกต่างกันที่ผลตอบแทน โอกาสในการเข้าถึงสิ่งต่างๆ หรือสถานภาพทางสังคม

เมื่อแฟนเพจชื่อดังอย่างแหม่มโพธิ์ดำได้ล่าเรื่องราวของแม่ค้าส้มตำรายหนึ่งที่ได้ลาออกจากงานราชการ

มาข ายส้มตำจนสามารถสร้างอาชีพให้เธอ สามารถซื้อบ้านซื้อรถ

ได้จากการข าย ส้มตำบนรถพ่วงข้างด้วยพูดดังกล่าวได้ถูกระบุไว้ดังนี้

เมื่อเช้าแวะเซเว่นแล้วก็แวะซื้อข้าวเหนียวกับปลาดุกย่างระหว่างที่รอแม่ค้าอุ่นปลาดุกย่าง ก็มีโอกาสได้พูดคุยกันจึงรู้ว่า

มาจากจังหวัดร้อยเอ็ด อำเภอสุวรรณภูมิ แกเล่าให้ชีวิตฟังว่าว่า แกจบปริญญาตรีสังคมศาสตร์มา และมาแต่งงานก็มีครอบครัวมีบุตรสี่คน

แต่สามีจากไปตั้งแต่บุตรยังเล็กๆช่วงนั้นเป็นครูอัตราจ้างไม่พอกิน ไม่พอเลี้ยงเลยตัดสินใจลาออกจากงานมาข ายไก่ย่างส้มตำแทน

ได้คุยกับแกเมื่อเเช้าทำให้เราคิดได้หลายๆเรื่องในหัวเลยเรื่องหนึ่งที่ทำให้คิดได้คือแม้จะจบสูง – ต่ำหรือจะทำอาชีพอะไรก็ตามทุกอาชีพล้วนมีเกียรติและศักดิ์ศรีในตัวของมันเอง

เรามักจะเห็นค่านิยมอย่างหนึ่งในประเทศไทย ที่ยังคงมีอยู่และยากจะหมดไป คือ เรามักจะยกย่องคนที่ทำงานเป็นข้าราชการ

มียศมีตำแหน่ง ส่วนอาชีพอื่นๆมักจะถูกมองข้าม ทั้งที่บางครั้ง หลายๆอาชีพก็สามารถช่วยให้คนเราก่อร่างสร้างตัวได้